ICP-OES

Spektrometria emisyjna ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej jest techniką analityczną stosowaną do oznaczania większości pierwiastków układu okresowego. W tej metodzie próbka, zwykle w postaci roztworu, jest wprowadzana do urządzenia poprzez nebulizację, przekształcającą roztwór w drobną mgiełkę (aerosol). Aerosol trafia do plazmy argonowej, gdzie atomy i jony pierwiastków są wzbudzane. W wyniku relaksacji emitują one promieniowanie o długościach fal charakterystycznych dla danego pierwiastka. Emitowane światło jest następnie analizowane w spektrometrze optycznym, co pozwala na selektywne wykrycie i ilościowe oznaczenie pierwiastków.

Intensywność emisji jest proporcjonalna do stężenia pierwiastka w próbce, umożliwiając oznaczenia w śladowych stężeniach przy dobrej precyzji i powtarzalności. Technika ICP-OES umożliwia także analizę w trudnych matrycach dzięki doborowi odpowiednich linii emisyjnych i układów optycznych minimalizujących interferencje. ICP-OES jest szeroko stosowana w laboratoriach środowiskowych, farmaceutycznych, spożywczych i przemysłowych, zarówno do rutynowych oznaczeń, jak i badań naukowych